Polen natural recollido polas abellas

Características do polen e as súas propiedades

Neste post de hoxe queremos falar sobre o polen, como se forma, que propiedades ten e por que pode ser tan valioso tanto pola biodiversidade da natureza, para as abellas e para as persoas que o consumen.

Os grans de polen pequenos son esenciais para fertilizar e reproducir especies vexetais e continuar así o ciclo biolóxico con resultados como froitos, grans, flores ou árbores. O polen está formado por esporas microscópicas moi pequenas con granitos dun diámetro de 0,05 milímetros. ¿Podes imaxinar cantos gránulos de polen ten cada bola de polen que foi recollida por unha abella? A resposta é: 2.000.000 de granitos microscopicos.

Para facernos unha idea do esforzo que supón as abellas para recoller o pole, diremos que se unha abella traballa durante un mes seguido oito horas ao día, só sería capaz de recoller 5 miligramos de grans de polen, é dicir, unha sinxela cucharadita.

O polen de abella é un alimento rico en proteínas. Comparado por gramos, podemos dicir que o polen contén entre 5 e 7 veces máis proteínas (concretamente aminoácidos) que carne, queixo ou ovos. O 15% do polen é lecitina, un composto que pode axudar a reducir o colesterol e vai moi ben para o cerebro.

O polen normalmente ten unha cor amarela, aínda que tamén atopamos marrón, vermello e verde, e ás veces incluso negro (dependendo da planta ou árbore de onde provén o pole). Dado que o polen é unha fonte tan importante de nutrientes para as colmeas, as abellas van de flor en flor para recoller este valioso elemento nutritivo.

As larvas das abellas son grandes consumidores de polen, xa que precisan vitaminas, proteínas, graxas e sales minerais (unha colmea pode consumir anualmente entre 20 e 25 kg de polen).

Moitos de nós pregúntanse, como é posible que as abellas transporten o pole das flores ás colmeas? As abellas amasan primeiro os granitos do polen usando o néctar e as secrecións das súas glándulas bucais para facer unha masa uniforme e poder transportala nas patas traseiras.

Algunhas das plantas e árbores que contribúen ao pole ás abellas son, por exemplo: xirasol, eucalipto (Eucalipto), castiñeiro, coscoja (Quercus sp.), Carballo, carballo, escoba (Cytisus multiflorus), a papoula, a jara e a jarilla.

Nesta ligazón podes ver segundo o tipo de plantas, se contribúen a que as abellas poñan, néctar ou ambas.

Se o apicultor quere recoller o polen que as abellas están a levar ás colmeas, pode colocar os captadores de polen diante da entrada da colmea, para forzar ás abellas a liberar os grans de polen ao entrar na colmea. O polen recollido polo apicultor na trampa de polen sufrirá un proceso de deshidratación e cribado para o seu posterior consumo ou comercialización.

Normalmente, cada gránulo de polen está composto por gránulos minúsculos de polen individual das mesmas especies botánicas.

Como dixemos, unha colmea pode recoller entre 12 e 40 kg de polen por colmea e ano. O apicultor que recolle polen a través do cazador de polen debe ter presente que a colonia de abellas tamén é un consumidor de polen pola súa boa saúde, desenvolvemento e bo funcionamento da colmea. Polo tanto, non se debería eliminar todo o pole e debería deixarse ​​unha cantidade suficiente de pole para as abellas.

O polen está composto, en media, de 55% de carbohidratos, 35% de proteínas, 3% de vitaminas (ten vitaminas A, C, K, B1, B3, B5, B6) e minerais (con especiais mención ao selenio, considerado como axudante do sistema inmunitario e prevención de tumores, procesos inflamatorios e trastornos cardiovasculares) e un 2% en ácidos graxos (ten ácido alfalinolenico). Tamén ten flavonoides, carotenoides e fitosteroles.

Así, o polen é un excelente alimento tanto para as abellas como para os humanos, sendo un excelente complemento nutricional e un produto apícola que, xunto co mel e a xelea real, pode servir de complemento á actividade económica do apicultor.

Equipo de Mundoabejas.com